என்.சரவணன்
கடந்த ஜனவரி 28ஆம் திகதியன்று வெளியிடப்பட்ட வர்த்தமானியின் பிரகாரம் தமிழ் ஈழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் தடை செய்யப்பட்டது எம்மெல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. அவசரகால சட்டப் பிரமாணங்களின்படி பிரகடனப்படுத்தப் பட்டுள்ள இந்த மோசகரமான விதிகள் குறித்து இத்தனை வாரங்களாக எவரும் அவ்வளவு பிரச்சினைக்குரிய ஒன்றாகக் கருதியிருக்கவில்லை. ஏதோ புலிகளுக்கு எதிரான ஒன்றாகவே கருதிவந்த வேளை இந்த விதிகள் மக்களின் கருத்தறியும் சுதந்திரத்திற்கு எதிரானதென்பதையும், அரசியல் பழிவாங்கலுக்கு வகைசெய்யும் சட்டமாகவும், பத்திரிகைகளின் சுதந்திர வெளியீட்டுக்கு அச்சுறுத்தலானதென்பதையும் அண்மையில் தான் திடீரென கண்டிருக்கின்றனர். எனவே இப்போது தான் பலர் துயிலிலிருந்து மீண்டு இவ்விதிகளுக்கெதிராகப் போர்க்கொடி உயர்த்த ஆரம்பித்திருக்கின்றனர்.
இந்தச் சட்ட விதிகளின் அபாயத்தை முதலில் சகல பத்திரிகையாசிரியர்களது கவனத்துக்கும் கொண்டு வந்தவர் சண்டே டைம்ஸ் பத்திரிகையின் ஆசிரியர் சிங்க ரணதுங்க தான். அவசர கடிதமொன்றின் மூலம் பத்திரிகையாசிரியர்களுக்கு இந்த விடயத்தை அறிவித்த அவர் உடனடியாக இதற்கெதிரான நடவடிக்கைகளில் இறங்கியாக வேண்டுமென அக்கடிதத்தில் தெரிவித்திருந்தார்.
புதிய விதிகளின் படி
(அ) ”தடை செய்யப்பட்டுள்ள இயக்கத்தின் அல்லது இயக்கம் சார்ந்தவர்களால் பிரசுரிக்கப்படும் எழுத்துக்களை அல்லது பிரசுரங்களை விநியோகிப்பது அச்சடிப்பது பிரசுரிப்பது,
(ஆ) இந்த இயக்கத்தின் நோக்கங்களை முன்னெடுத்துச் செல்லுமுகமாக தகவல்களைப் பரிமாறுவது பரிமாற முற்படுவது, அல்லது இயக்கத்தின் தீர்மானங்களை அல்லது கட்டளைகளை தகவல் பரிமாற்றம் செய்வது” என்பன தண்டனைக்குரிய குற்றங்களாகும்.
இக்குற்றத்துக்கு இலக்கானவர்கள் ஏழு வருடங்களுக்குக் குறையாத 15 வருடங்களுக்கு மேற்படாத சிறைத் தண்டனையை அனுபவிக்க நேரிடும்.
சாராம்சத்தில் சொல்லப் போனால் இனி புலிகளின் செய்திகளை, பேட்டிகளை, புகைப்படங்களைப் பிரசுரிக்க பத்திரிகைகள் முனைந்தால் அந்தோ கதி தான்.
இந்த விதிகளைப் கண்டித்து ”சுதந்திரப் ஊடக இயக்கத்தினர்” (FMM-Free Media Movement) அறிக்கை வெளியிடுவார்கள் என எதிர்பார்க்கப்பட்டாலும் கூட இது வரை அப்படி எந்த வித அறிக்கையும் வெளியிடப்படவில்லை. சட்ட நடவடிக்கை எடுக்க முடியுமா என சட்ட வல்லுனர்களுடன் கலந்தாலோசித்து வருவதாக அதன் செயலாளர் சீதா ரஞ்சனி சரிநிகருக்கு தெரிவித்தார். சீதா ரஞ்சனி கடமையாற்றி வரும் ”யுக்திய” (சரிநிகரின் சகோதர பத்திரிகை) பத்திரிகை இறுதியாக வெளிவந்த தமது இதழில் முன்பக்கத்தில் இச்செய்தியை வெளியிட்டு கூடவே புதிய சட்ட விதிகளுக்கு சவால் விடும் வகையில் வகையில் புலிகளை ஆதாரம் காட்டி ஒரு செய்தியையும் பிரசுரித்துள்ளது.
முல்லைத்தீவில் புலிகளால் கைப்பற்றப்பட்ட பகுதிகளில் பொது மக்கள் மீளக் குடியமர்த்தப்பட்டிருப்பதாகவும் அங்கு புலிகளின் சிவில் நிர்வாகம் மீண்டும் ஆரம்பிக்கப் பட்டிருப்பதாகவும் குறிப்பிட்டுள்ள அந்தச் செய்தி புலிகளின் மார்ச் 17ஆம் திகதியன்று வெளியிட்ட அறிக்கையை ஆதாரம் காட்டியிருக்கிறது யுக்திய.
இந்தப் புதிய விதிகளால் பத்திரிகைகள் மக்களுக்கு உண்மை நிலையை தெரியப்படுத்தும் உரிமையை இழந்துள்ளன. யாருடைய பணத்தினை வரியாக வசூலித்து இந்த யுத்தம் நடத்தப்படுகிறதோ எவர்கள் இந்த யுத்தத்தினால் நாளுக்கு நாள் கொல்லப்பட்டுக்க கொண்டிருக்கிறார்களோ, அந்த மக்களுக்கு இந்த யுத்தத்தின் உண்மைகளை தெரிவிக்க முடியாமல் போகிறது. மக்களைப் பொறுத்தளவில் யுத்தத்தின் பங்குதாரர்களாகவே உள்ளனர்.
இனி யுத்தம் பற்றி நடுநிலைமையான செய்திகளை வழங்க பத்திரிகைகளுக்கு இருந்த சந்தர்ப்பம் கூட பறி போய்விட்டது.
இத்தனை காலம் யுத்தம் குறித்த செய்திகளையும் வடக்கு நிலவரங்களையும் குறித்து அரசாங்கம் என்ன அறிவித்தல் வழங்கிய போதும் புலிகளின் பக்க நியாயங்களையும் அறிக்கைகளையும் ஒரு முறை பார்த்தால் கிட்டத்தட்ட நிலைமையை ஓரளவு ஊகிக்கலாம் என்று கருதி வந்த ஊடகங்களுக்கு இனி அரசாங்கம் சொல்வது மட்டும் தான் தகவல்.
ஆய்வாளர்களுக்கு கூட இனி புலிகளின் தகவல்களை மேற்கோள் காட்டி எந்த விடயமும் எழுத முடியாது என்பது ஒழுங்கான ஆய்வுகளுக்கு கூட இருந்த வாய்ப்புகள் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன என்று கூடக் கூறலாம்.
கள நிலவரம் கூட அரசாங்கம் கூட்டிச் சென்று காட்டும் இடங்களையும், அங்கு அரசாங்கம் சொல்லும் தகவல்களையும், கருத்துக்களையும் மட்டும் தான் தொடர்பூடகங்கள் பயன்படுத்த முடியும். ஆனால் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசங்களுக்குப் போய் அவர்களின் பேட்டிகள், புகைப் படங்கள், செய்திகள் என்பனவற்றைப் பிரசுரிக்க முடியாது. இந்த சுதந்தரமாக கருத்தறியும் அடிப்படைச் சுதந்திரம் பறிக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தச் சட்ட விதிகளின் அபாயகரமான விளைவுகளை இன்னும் பலர் உணராதுள்ளதன் காரணம் தான் விளங்கவில்லை.
இதில் உள்ள பெரும் வேடிக்கை என்னவென்றால், ஜனவரி 28ஆம் திகதி தொடக்கம் அமுலுக்கு வந்த இவ்விதியின் பின்னர் வாராந்தம் பாதுகாப்பு படையினரால் நடத்தப்பட்டு வந்த பத்திரிகையாளர் மாநாட்டின் போது அவர்களாலேயே மீளப்பட்டுள்ளது தான்.
ஒவ்வொரு வாரமும் பிரிகேடியர் சரத் முனசிங்க பத்திhpகையாளர் மாநாட்டின் போது ”புலிகளின் வானொலியை இடை மறித்து கேட்ட போது அவர்களின் வானொலியில் இன்னது கூறப்பட்டது”எனக் கூறி வந்துள்ளார். இந்த விதிகளை முதலில் மீறியிருப்பதே இதனை நடைமுறைக்குக் கொண்டு வந்த அரசாங்கமும், பாதுகாப்பு துறையினருமே என்றால் இதை விட வேடிக்கையும், சட்ட துஷ்பிரயோகமும் வேறென்ன?
இந்தச் சட்ட விதிகள் இப்படியான துஷ்பிரயோகங்களுக்கு நிச்சயம் இடமளித்துள்ளது. இது மட்டுமன்றி இந்தச் சட்டத்தைப் போட்டவர்களே மீறலாம் என்பது எவ்வளவு பெரிய ஜனநாயக விரோதச் செயல்? எனவே ஒட்டுமொத்த அடக்குமுறைக்கும் பழிவாங்கலுக்கும் பயன்படப் போகும் இந்தச் சட்டம் அரச பயங்கரவாதத்தை தடையின்றி செய்யப் பிறப்பித்துள்ள சட்ட அங்கீகாரமென்றெ கூற வேண்டும்.
மேலும் நடைமுறையில் இருக்கும் அரசாங்கக் கட்டுப்பாட்டு தொடர்பு சாதனங்களைப் போலவே ஏனைய தொடர்பு சாதனங்களும் இனிமேல் அரசாங்கம் தரும் செய்திகளை மட்டும் தரப்போகின்ற அபாயம் வந்துள்ளது. அது தான் அரசின் தேவையும் கூட. சகல தொடர்பு ஊடகங்களையும் அரசின் பிரச்சார ஊடகமாக மட்டும் இருக்கச் செய்வதே அதன் தேவை. இந்த தேவையை அடைவதற்கு அரசு கையாண்டுள்ள இந்தப் ”பயங்கரவாத” நடவடிக்கையை எதிர்த்து சில பத்திரிகைகள் முடிந்தால் கைது செய்யட்டும் அதன் பின் பார்ப்போம். சட்டத்தை முகம் கொண்டு அரசாங்கத்தின் இந்த நடவடிக்கையை அம்பலப்படுத்துவோம் எனச் சில நடவடிக்கைகளை ஆரம்பித்திருக்கின்ற போதும் இது எவ்வளவு தூரம் சாத்தியமாகப் போகிறது? தொடர்ந்து தாக்குப் பிடிக்குமா? என்பதே கேள்வியாக இருக்கிறது.
இந்தச் சட்ட விதிகளின் அபாயத்தை முதலில் சகல பத்திரிகையாசிரியர்களது கவனத்துக்கும் கொண்டு வந்தவர் சண்டே டைம்ஸ் பத்திரிகையின் ஆசிரியர் சிங்க ரணதுங்க தான். அவசர கடிதமொன்றின் மூலம் பத்திரிகையாசிரியர்களுக்கு இந்த விடயத்தை அறிவித்த அவர் உடனடியாக இதற்கெதிரான நடவடிக்கைகளில் இறங்கியாக வேண்டுமென அக்கடிதத்தில் தெரிவித்திருந்தார்.
புதிய விதிகளின் படி
(அ) ”தடை செய்யப்பட்டுள்ள இயக்கத்தின் அல்லது இயக்கம் சார்ந்தவர்களால் பிரசுரிக்கப்படும் எழுத்துக்களை அல்லது பிரசுரங்களை விநியோகிப்பது அச்சடிப்பது பிரசுரிப்பது,
(ஆ) இந்த இயக்கத்தின் நோக்கங்களை முன்னெடுத்துச் செல்லுமுகமாக தகவல்களைப் பரிமாறுவது பரிமாற முற்படுவது, அல்லது இயக்கத்தின் தீர்மானங்களை அல்லது கட்டளைகளை தகவல் பரிமாற்றம் செய்வது” என்பன தண்டனைக்குரிய குற்றங்களாகும்.
இக்குற்றத்துக்கு இலக்கானவர்கள் ஏழு வருடங்களுக்குக் குறையாத 15 வருடங்களுக்கு மேற்படாத சிறைத் தண்டனையை அனுபவிக்க நேரிடும்.
சாராம்சத்தில் சொல்லப் போனால் இனி புலிகளின் செய்திகளை, பேட்டிகளை, புகைப்படங்களைப் பிரசுரிக்க பத்திரிகைகள் முனைந்தால் அந்தோ கதி தான்.
இந்த விதிகளைப் கண்டித்து ”சுதந்திரப் ஊடக இயக்கத்தினர்” (FMM-Free Media Movement) அறிக்கை வெளியிடுவார்கள் என எதிர்பார்க்கப்பட்டாலும் கூட இது வரை அப்படி எந்த வித அறிக்கையும் வெளியிடப்படவில்லை. சட்ட நடவடிக்கை எடுக்க முடியுமா என சட்ட வல்லுனர்களுடன் கலந்தாலோசித்து வருவதாக அதன் செயலாளர் சீதா ரஞ்சனி சரிநிகருக்கு தெரிவித்தார். சீதா ரஞ்சனி கடமையாற்றி வரும் ”யுக்திய” (சரிநிகரின் சகோதர பத்திரிகை) பத்திரிகை இறுதியாக வெளிவந்த தமது இதழில் முன்பக்கத்தில் இச்செய்தியை வெளியிட்டு கூடவே புதிய சட்ட விதிகளுக்கு சவால் விடும் வகையில் வகையில் புலிகளை ஆதாரம் காட்டி ஒரு செய்தியையும் பிரசுரித்துள்ளது.
முல்லைத்தீவில் புலிகளால் கைப்பற்றப்பட்ட பகுதிகளில் பொது மக்கள் மீளக் குடியமர்த்தப்பட்டிருப்பதாகவும் அங்கு புலிகளின் சிவில் நிர்வாகம் மீண்டும் ஆரம்பிக்கப் பட்டிருப்பதாகவும் குறிப்பிட்டுள்ள அந்தச் செய்தி புலிகளின் மார்ச் 17ஆம் திகதியன்று வெளியிட்ட அறிக்கையை ஆதாரம் காட்டியிருக்கிறது யுக்திய.
இந்தப் புதிய விதிகளால் பத்திரிகைகள் மக்களுக்கு உண்மை நிலையை தெரியப்படுத்தும் உரிமையை இழந்துள்ளன. யாருடைய பணத்தினை வரியாக வசூலித்து இந்த யுத்தம் நடத்தப்படுகிறதோ எவர்கள் இந்த யுத்தத்தினால் நாளுக்கு நாள் கொல்லப்பட்டுக்க கொண்டிருக்கிறார்களோ, அந்த மக்களுக்கு இந்த யுத்தத்தின் உண்மைகளை தெரிவிக்க முடியாமல் போகிறது. மக்களைப் பொறுத்தளவில் யுத்தத்தின் பங்குதாரர்களாகவே உள்ளனர்.
இனி யுத்தம் பற்றி நடுநிலைமையான செய்திகளை வழங்க பத்திரிகைகளுக்கு இருந்த சந்தர்ப்பம் கூட பறி போய்விட்டது.
இத்தனை காலம் யுத்தம் குறித்த செய்திகளையும் வடக்கு நிலவரங்களையும் குறித்து அரசாங்கம் என்ன அறிவித்தல் வழங்கிய போதும் புலிகளின் பக்க நியாயங்களையும் அறிக்கைகளையும் ஒரு முறை பார்த்தால் கிட்டத்தட்ட நிலைமையை ஓரளவு ஊகிக்கலாம் என்று கருதி வந்த ஊடகங்களுக்கு இனி அரசாங்கம் சொல்வது மட்டும் தான் தகவல்.
ஆய்வாளர்களுக்கு கூட இனி புலிகளின் தகவல்களை மேற்கோள் காட்டி எந்த விடயமும் எழுத முடியாது என்பது ஒழுங்கான ஆய்வுகளுக்கு கூட இருந்த வாய்ப்புகள் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன என்று கூடக் கூறலாம்.
கள நிலவரம் கூட அரசாங்கம் கூட்டிச் சென்று காட்டும் இடங்களையும், அங்கு அரசாங்கம் சொல்லும் தகவல்களையும், கருத்துக்களையும் மட்டும் தான் தொடர்பூடகங்கள் பயன்படுத்த முடியும். ஆனால் புலிகளின் கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசங்களுக்குப் போய் அவர்களின் பேட்டிகள், புகைப் படங்கள், செய்திகள் என்பனவற்றைப் பிரசுரிக்க முடியாது. இந்த சுதந்தரமாக கருத்தறியும் அடிப்படைச் சுதந்திரம் பறிக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தச் சட்ட விதிகளின் அபாயகரமான விளைவுகளை இன்னும் பலர் உணராதுள்ளதன் காரணம் தான் விளங்கவில்லை.
இதில் உள்ள பெரும் வேடிக்கை என்னவென்றால், ஜனவரி 28ஆம் திகதி தொடக்கம் அமுலுக்கு வந்த இவ்விதியின் பின்னர் வாராந்தம் பாதுகாப்பு படையினரால் நடத்தப்பட்டு வந்த பத்திரிகையாளர் மாநாட்டின் போது அவர்களாலேயே மீளப்பட்டுள்ளது தான்.
ஒவ்வொரு வாரமும் பிரிகேடியர் சரத் முனசிங்க பத்திhpகையாளர் மாநாட்டின் போது ”புலிகளின் வானொலியை இடை மறித்து கேட்ட போது அவர்களின் வானொலியில் இன்னது கூறப்பட்டது”எனக் கூறி வந்துள்ளார். இந்த விதிகளை முதலில் மீறியிருப்பதே இதனை நடைமுறைக்குக் கொண்டு வந்த அரசாங்கமும், பாதுகாப்பு துறையினருமே என்றால் இதை விட வேடிக்கையும், சட்ட துஷ்பிரயோகமும் வேறென்ன?
இந்தச் சட்ட விதிகள் இப்படியான துஷ்பிரயோகங்களுக்கு நிச்சயம் இடமளித்துள்ளது. இது மட்டுமன்றி இந்தச் சட்டத்தைப் போட்டவர்களே மீறலாம் என்பது எவ்வளவு பெரிய ஜனநாயக விரோதச் செயல்? எனவே ஒட்டுமொத்த அடக்குமுறைக்கும் பழிவாங்கலுக்கும் பயன்படப் போகும் இந்தச் சட்டம் அரச பயங்கரவாதத்தை தடையின்றி செய்யப் பிறப்பித்துள்ள சட்ட அங்கீகாரமென்றெ கூற வேண்டும்.
மேலும் நடைமுறையில் இருக்கும் அரசாங்கக் கட்டுப்பாட்டு தொடர்பு சாதனங்களைப் போலவே ஏனைய தொடர்பு சாதனங்களும் இனிமேல் அரசாங்கம் தரும் செய்திகளை மட்டும் தரப்போகின்ற அபாயம் வந்துள்ளது. அது தான் அரசின் தேவையும் கூட. சகல தொடர்பு ஊடகங்களையும் அரசின் பிரச்சார ஊடகமாக மட்டும் இருக்கச் செய்வதே அதன் தேவை. இந்த தேவையை அடைவதற்கு அரசு கையாண்டுள்ள இந்தப் ”பயங்கரவாத” நடவடிக்கையை எதிர்த்து சில பத்திரிகைகள் முடிந்தால் கைது செய்யட்டும் அதன் பின் பார்ப்போம். சட்டத்தை முகம் கொண்டு அரசாங்கத்தின் இந்த நடவடிக்கையை அம்பலப்படுத்துவோம் எனச் சில நடவடிக்கைகளை ஆரம்பித்திருக்கின்ற போதும் இது எவ்வளவு தூரம் சாத்தியமாகப் போகிறது? தொடர்ந்து தாக்குப் பிடிக்குமா? என்பதே கேள்வியாக இருக்கிறது.
